Σεβαστε Πάτερ Στρατή, τούτο το γράμμα σίγουρα θα έπρεπε να το έιχα στείλει μερικά χρόνια πριν, όμως δεν το είχα σκεφτεί, μέχρι που πριν από λίγες ημέρες έπεσε στα χέρια μου το τελευταίο σας βιβλίο. Διαβάζοντας τις θαυμαστές ενέργειες των Αρχαγγέλων και ιδιαίτερα αυτές που αφορούν τη μητρότητα, θυμήθηκα τη δική μου περίπτωση.
Σε μια από αυτές τις ιστορίες, δεν μπορείτε να φανταστείτε τη συγκίνηση μου, όταν γυρίζοντας τη σελίδα αντίκρισα τις φωτογραφίες των δικών μου παιδιών, που τα φέραμε τότε στον Ταξιάρχη για πρώτη φορά και Του τα αφιερώσαμε μπροστά στην ανάγλυφη και θαυμαστή εικόνα Του.
Ήμουν κι εγώ πάτερ, μια γυναίκα που πολλά χρόνια λαχταρούσα να σφίξω στην αγκαλιά μου ένα δικό μου παιδι και να νιώσω τη γλυκιά του ζεστασιά στα στήθη μου.
Δεν ήθελα να πάω σε γιατρούς και να κάνω πειραματα. Όμως στο τέλος βλέποντας ότι δεν γίνετε τίποτα πήγα!
Έπειτα από μια σειρά εξετάσεων μας πληροφόρησαν ότι εχω μεγάλο πρόβλημα και δεν μπορώ να κάνω παιδί παρά μόνο με εξωσωματική.
Γνώριζα και ζήτησα να μάθω περισσότερα και πληροφορήθηκα πως όσες γυναίκες βάδισαν στο δρόμο αυτό της εξωσωματικής είχαν πολλές δυσκολίες.
Φάρμακα που πολλές φορές έχουν παρενέργειες, πολλές εξετάσεις, πολλές μεταβάσεις στην Αθήνα.
Χρόνια προσευχόμουν, ήλπιζα και περιμενα το θείο δώρο που δεν ερχόταν. Τελικά η επιθυμία να γίνω μητέρα με έφερε στο σημείο να αποφασίσω να κάνω εξωσωματική. Πέντε φορές δοκίμασα και άλλες τόσες απέτυχα. Αποκαρδιώθηκα! Είπα δεν θα συνεχίσω!
Μετά την τελευταία αποτυχία, σύννεφα θλίψης και της απογοήτευσης σκέπασαν τον ουρανό της ζωής μας. Η καρδιά μας βαριά, το γέλιο μας ψεύτικο, η χαρά μας ανύπαρκτη.
Ο άνδρας μου προσπαθούσε να μου δίνει κουράγιο. Κι εγω; Τα βράδια, που έλειπε στην αγορά, γονατιστή μπροστά στο εικονοστάσι προσευχόμουν ώρες και ζητούσα με δάκρυα από τον Θεό το θαύμα.
Σε αυτή την κατάσταση που βρισκόμουν , σαν άγγελος σταλμένος από τον θεό, μια φίλη μου, πρότεινα να ξαναδοκιμάσω με την βοήθεια του Ταξιάρχη. Στην αρχή δεν το συζητούσα καν. Η συνεχής όμως προσευχή άρχισε να μαλακώνει σιγά-σιγά την καρδιά μου και να λυγίζει η άρνηση μου.
Έρχομαι στον Ταξιάρχη γονατίζω μπροστά στην θαυμαστή εικόνα Του και ξεσπώ σε κλάμα παράκλησης. Εκείνο που θυμαμαι καλά ότι Του έλεγα συχνά ήταν:
- Ταξιάρχη μου μεσίτευσε στον Κύριο να με συγχωρέσει την αμαρτωλή και να δώσει και σε μένα λίγα ψίχουλα της αγάπης Του. Γνωρίζεις τον πόνο μου, δεν μπορώ.Ευλόγησε το ταξίδι αυτό να έχει αίσιο τέλος.
Θα σε ευγνωμονώ σ`όλη μου τη ζωή.
Δεν ξέρω πόση ώρα προσευχόμουν, αλλά μου έκανε πολύ καλό, ένιωσα ξάλαφρη! Η ελπίδα άρχισε σιγα-σιγά να φτερουγίζει στην καρδιά μου.
Έφυγα από τον Ταξιάρχη και πήγα στην Παναγια της Αγιασου.
Με αναπτερωμένες τις ελπίδες μου, έφυγα στην Αθήνα. Εκει επισκέφθηκα και την Αγια Ειρήνη Χρυσοβαλάντου.
Ήμουν πια σχεδόν δυνατή. Πριν μπω στο ιατρείο, νοερά υποσχέθηκα στον Ταξιάρχη πως όταν κάνω παιδί, θα το πήγαινα γονατιστή στην θαυμαστή εικόνα Του, αντίδωρο της αγάπης και της ευσπλαγχίας του.
Στο ιατρείο η νοσοκόμα μου έκανε την πρώτη χοριακή και μου είπε να περιμένω λίγο για την δεύτερη,
Στην πρώτη είχα 70 μονάδες και στην δεύτερη 1200!
Σκεφτείτε, Πάτερ τι ένιωσα, όταν η κοπέλα μου είπε
“Τι ήρθατε να κάνετε εδω; Εσεις είστε έγκυος”
Δεν το πιστευα! Αναλύθηκα σε δάκρυα! Δάκρυα χαράς! Δεν ήξερα τι έλεγα, τι έκανα, πως ένιωθα. Ήμουν τρελή, μεθυσμένη απο ευτυχία!
Περιττό να σας πω, πως σε όλη την διαρκεια της εγκυμοσύνης μου, αλλά και κατά τον τοκετό, η παρουσία της Παναγίας και του Ταξιάρχη ήταν ολοφάνερη. Κάθε δυσκολία που παρουσιαζόταν, δια μαγείας εξαφανιζόταν!
Δεν ήθελα να δω τι μωρό είχα στην κοιλιά μου. Δεν πήγα σε γιατρό.
Είπα: “Αυτό είναι δώρο Θεού, θα το μάθω όταν πρέπει, όταν μου το δώσει Εκείνος. Θα το προστατεύσουν οι δικοί μου γιατροί, η Παναγία και ο Ταξιάρχης”!
Και ανταμείφθηκα! Γέννησα φυσιολογικά δύο χαριτωμένα κοριτσάκια.
Σαράντισα λίγο μετά το Πάσχα. Των Μυροφόρων, ημέρα Πανήγυρις των Ταξιαρχών στο Μανταμάδο, εκπληρώσαμε με τον άνδρα μου το τάμα και φέραμε γονατιστοί τα αγγελούδια μας και τα εναποθέσαμε μπροστά στη θαυματουργό εικόνα Του!
Βαπτίσαμε τα κοριτσάκια μας και δώσαμε με ευγνωμοσύνη, στο ένα το όνομα του Ταξιάρχη και στο άλλο το όνομα της Παναγίας μας.
Αυτοί οι Άγιοι μας έκαναν γονείς και μακάρι και πολλά άλλα ζευγάρια να πιστέψουν ακράδαντα στην παντοδυναμία του Θεού και στην μεσιτεία των Αγίων Του και να νιώσουν τη μητρική και πατρική ευτυχία.
Με σεβασμό
Τσαγκαράκη Βασιλική
.......................................................................................
ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ – ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ 2015, Ενοριακού Ναού Παμεγίστων Ταξιαρχών Μανταμάδου Λέσβου
